Dinsdag 4 augustus 2015 : veilig aangekomen in Hanoi

[Steven] De reis naar Hanoi verloopt heel voorspoedig, mede door het entertainment programma op de Boeing 777 van KLM. Onderweg kijken Pablo en ik elk twee films: Pablo kijkt McFarlane en Walk the Line (over Johnny Cash, met een geweldige rol van Reese Witherspoon), en ik opnieuw Intouchables (met de hele fraaie muziek van Einaudi) en Amadeus (met muziek van Wolfgang zelf). Enige smet op de reis zijn de blote voeten van mijn Thaise buurman: toen hij 15 minuten na het opstijgen zijn schoenen uitdeed kwam er meteen een enorme stank mijn kant op. Stinkende mensen aan boord zouden verboden moeten worden, maar hoe kan je dat afdwingen?

Tijdens de tussenstop in Bangkok nemen we een koffie; Pablo neemt ook een croissantje, wat hij had door het ontbijt heen geslapen. 

Bij de aankomst in Hanoi voelen we voor het eerst de klamme warmte die zo typisch is voor deze landen. Even wennen! We gaan naar de visa-balie om ons visum te finaliseren, maar daar blijkt dat Pablo, als Spaans burger, geen visum nodig heeft voor een verblijf van twee weken in Vietnam. Hij voelt zich trots, en ik ben blij, want het scheelt me 50 dollar. Op het vliegveld van Hanoi koop ik een sim kaart voor de iPad en daarna gaan we met een taxi naar ons hotel. De taxichauffeur probeert enthousiast met ons te praten, maar zijn Engels is wat rudimentair dus het gesprek verloopt niet echt soepel. Het duurt even voordat we begrijpen dat "motby" een "motorbike" betekent, en Pablo is even uit het veld geslagen als de goede man vraagt of hij een baby heeft ...

Het hotel blijkt uitstekend gelegen, vlak bij het Kiem Lake en naast de oude wijk. Na ons even opgefrist te hebben gaan we de stad in. Wow, dit bruist! Overal zijn scooters en auto's, en oversteken is een uitdaging, maar wat een leven en sfeer! 

We nemen een smoothie (banaan en mango) en lopen dan heerlijk door de stad. We zien vele opmerkelijke dingen: electriciteitsdraden die gewoon maar wat hangen, treinrails die dwars door de stad liggen, en de meest gewone winkels naast schitterende hotels. Bij een reisbureautje kopen we een excursie voor donderdag naar Sapa. 

Op aanraden van de mevrouw van het hotel gaan we op zoek naar een restaurant ten zuiden van het Kiem Lake, en dat blijkt een een schot in de roos: het restaurant heeft een prettige open ruimte, en de kaart ziet er fantastisch uit. We neem een soep en Vietnamese loempia's, waarbij vooral de niet gefrituurde van Pablo erg goed blijken te zijn. 

We zijn erg moe en gaan naar huis. Daar nemen we nog een drankje in het rooftop restaurant, en gaan dan om 9 uur onder de wol. De kop is eraf!