[Steven] Vandaag start ik de dag met een plons in het rooftop zwembad. Zeer prettig, ik kan niet anders zeggen. Daarna ontbijt ik met Pablo, en dan gaan we op onderzoek in Saigon.
We besluiten eerst de Lonely Planet stadswandeling te maken. We komen langs een markt, langs het museum of fine arts, door de Saigonese Spiegelstraat vol "antiek" dat ik voor geen goud zou willen hebben, en langs de boulevard waar we gisteren vanaf de Rex op uit keken (Duong Nguyen Hue) en waar een mevrouw allemaal soepjes aanbiedt die we liever niet zouden willen proberen ... We komen dan bij het schitterende Majestic hotel uit 1925, vol gebrandschilderd glas, en besluiten daar even te stoppen voor een westers geprijsd kop koffie.
Na een fotoshoot voor de deur van de Majestic gaan we verder en zien o.a. de schitterende opera, het Caravelle hotel (waar we de laatste nacht zullen slapen) en het statige stadhuis. Onderweg praten we over de studie keuze van Pablo. Hij wil graag de regelende politiek in; wat is dan de beste keuze, economie, geschiedenis, rechten of nog iets anders? Ik denk dat hij niet een slechte keus kan maken, het academische denkniveau is belangrijk. Daarbij lijkt me belangrijk dat hij naast zijn studie veel activiteiten onderneemt in de richting van wat hij later wil doen (debating club, bestuur van een studentenvereniging, actief lid van een politieke partij, etc). Pablo kan heel veel, ik heb er alle vertrouwen in dat hij komt waar hij wil zijn, althans dat hij goed terecht komt.
We zijn dan vlak bij het Herenigingspaleis / Reunification Palace, dat we bezoeken en dat we beide verrassend mooi vinden. Het paleis, gebouwd in de jaren 1962-1966 voor de (zuid-) Vietnamese President, herbergt diverse vrij sobere maar schitterende zalen, waar veel natuurlijk licht binnenkomt. Ik vind creaties van architecten niet altijd even geslaagd, maar dit gebouw mag er echt wezen.
Vervolgens gaan we naar het "War Remnants Museum", vroeger "Museum of the Chinese and American War Crimes" geheten. Het museum gaat bijna uitsluitend over de Vietnam oorlog, hier ook de American War genoemd. Ik vind het jammer dat het taalgebruik in het museum nogal beschuldigend is, en zulk taalgebruik - ofschoon zeer begrijpelijk - is ook niet nodig, want de foto's zijn duidelijk genoeg. Het is vreselijk wat de Amerikanen hier gedurende 17 jaar hebben uitgespookt. Vooral de foto's van de napalm slachtoffers maken me stil, wat een ongelooflijke ellende heeft de oorlog hier veroorzaakt. En nog steeds worden er tweede/derde generatie babies geboren met afwijkingen aan handen, voeten, hoofd ... De zaal beneden, die gaat over de protesten tegen de Vietnam oorlog, is het best verteerbaar; ik constateer verheugd dat er ook een foto bijzit van een protest in Amsterdam.
We zitten even stil bij elkaar en gaan dan naar het hoofdpostkantoor, een mooi geel gebouw met schitterende tegels - het zou een museum moeten zijn - en bekijken de Notre Dame kerk van buiten. We rusten even uit met een koude koffie en gaan dan terug naar ons hotel, waar we een tour boeken voor morgen en een paar baantjes trekken in het heerlijke zwembad.
Dan gaan we een hapje eten. We kunnen het de Lonely Planet aanbevolen restaurant niet vinden - het lijkt opgeheven - en gaan dan naar een noodlebar, waar we een eenvoudige maar heerlijke maaltijd gebruiken. Op de terugweg komen we langs allerlei winkels waar massages worden aangeboden door jonge vrouwen die duidelijk uitgezocht zijn op hun capaciteit om ook een "happy ending" te verzorgen.
We besluiten de dag met een mango smoothie (what else?!) in de prettige lobby van het hotel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten